Ανάσταση, χαρμόσυνα οι καμπάνες ηχούν...

 

Μεσάνυχτα Μ. Σαββάτου. Δεν πήγα στην εκκλησία, κάθισα σπίτι. Μέσα στη νύχτα ακούγονται όλα με την παραμικρή λεπτομέρεια... Το έχει αυτό το χωριό. Η ησυχία είναι το παν...

Και... ξαφνικά ηχούν οι καμπάνες. Δυνατά, χαρμόσυνα. Και μαζί τα... δυναμητάκια. Ο θόρυβος τους είναι χαρακτηριστικός. Ο Ιβάν, το σκυλί του Γιώργου είναι ανήσυχο. Κανένα ζώο δεν νοιώθει καλά μ' αυτή την ένταση του θορύβου και τον πανικό.

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί και πώς μπήκαν στη ζωή των πιστών. Υποτίθεται ότι οι άνθρωποι είναι χαρούμενοι επειδή αναστήθηκε ο Χριστός. Ο.Κ. και σε τι βοηθάει αυτό;

Πέντε λεπτά αργότερα ο πολύς κόσμος έχει αποχωρήσει με τις λαμπάδες αναμμένες για τα σπίτια του. Βιάζονται να πάνε, τους περιμένει ζεστή η μαγειρίτσα.

Τους περιμένω να έρθουν κι εδώ... Το άγιο φως το φέρνουν, κάνουν με την κάπνα του σημάδι του σταυρού στο πάνω μέρος της πόρτας...

Φιλιούνται, από συνήθεια κι εύχονται χρόνια πολλά. Κάποιοι θα το κρατήσουν για 40 ολόκληρες μέρες στη ζωή τους, ως χαιρετισμό, αντί για καλημέρα...