Δεν ξέρω πώς έχετε εσείς το ραδιόφωνο στην καρδιά σας, αλλά προσωπικά είναι κάτι που μου αρέσει πολύ, το σέβομαι και πρ.Μια φωνή που ακούς, όμορφη, τρυφερή, αγοσπαθώ να είμαι σωστός απέναντι στην υποχρέωση που έχω αναλάβει...
Αυτή είναι η μαγεία του αγνώστου..απημένη κι ας μην ξέρεις τον άνθρωπο. Υποψιάζεσαι μόνο, στήνεις αυτί, συντονίζεσαι, μοιράζεσαι κάθε συλλαβή, κάθε νότα από το τραγούδι...
Αυτό ήταν πάντα το ραδιόφωνο της καρδιάς μας. Κι αυτό μου θύμισε το Ιστόφωνο από την πρώτη φορά που το άκουσα, που “είδα” πώς δουλεύει και πώς το περιέβαλαν με αγάπη οι εμπνευστές του..
Συστρατεύτηκα σ' αυτή την προσπάθεια γιατί πιστεύω κι εγώ πως τα αποτελέσματα της συλλογικής δουλειάς δεν μπορεί παρά να είναι τα καλύτερα...
Σε έναν κόσμο όμως που μας “πυροβολεί” από παντού με τα αγαθά του ατομισμού είναι ολίγον ζητούμενο να δούμε τι είναι ομάδα και πώς λειτουργεί στην πράξη όλο αυτό το σύστημα... Ναι, είναι ευθύνη μας να το βρούμε...
Ξεκινώντας απ' αυτό το όμορφο κλίμα που υπάρχει και είναι αποδεκτό από τους ακροατές... Τον τρόπο θα τον βρούμε, αρκεί σ' αυτόν τον διάλογο επικοινωνίας να μπούμε όλοι με καλή διάθεση. Εγώ δηλώνω πρώτος πρόθυμος μπροστά στην πρόκληση...
Θα μου άρεσε να δω κι άλλους... Δεν είναι τίποτα φοβερό. Ζήτημα καρδιάς είναι, σαν το ραδιόφωνο το ίδιο που υπηρετούμε με επαγγελματική ευσυνειδησία .. Και το Ιστόφωνο, το έγραψα από την αρχή, κρατά μια τέτοια θέση στην καρδιά μας. Ψυχή του οι παραγωγοί, ο καθένας ξεχωριστός σ'αυτό που κάνει...
Είναι μια ευγενής άμιλλα. Κι αξίζει να δοκιμάσουμε... Εξάλλου σ' αυτόν εδώ τον ιστότοπο δίνουμε το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μας. Μια παραπάνω πρόκληση, αξίζει και να τη ζήσουμε...
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης
από τη Δημοσιογραφική Ομάδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τα σχόλια σας εδώ...